|
Historia Zakonu. Duchowość |
 |
 |
 Zakon Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (łac. Ordo Visitationis Beatae Mariae Virginis), zwanych potocznie wizytkami założony został w 1610 na terenie księstwa Sabaudii przez św. Franciszka Salezego (1567-1622) i św. Joannę Franciszkę Frémyot de Chantal (1572-1641). W ciągu siedmiu następnych lat kształtowała się duchowość i forma życia zgromadzenia, zatwierdzona ostatecznie przez papieża Pawła V jako zakon kontemplacyjny, oparty na regule św. Augustyna. Jego duchowość odzwierciedlająca humanistyczne ideały założyciela sprzyjała podjęciu działalności edukacyjnej i wychowawczej młodzieży żeńskiej. Prowadzenie pensjonatów przyklasztornych zostało uprawomocnione za przełożeństwa Franciszki Magdaleny de Chaugy w 1656 i w wielu klasztorach przetrwało aż do reformy prawa kanonicznego w 1917r. Obecnie tę formę działalności prowadzą tylko niektóre klasztory w USA.
|
|
WiÄ™cej…
|
|
|
|
<< pierwsza < poprzednia 21 22 następna > ostatnia >>
|
|
Strona 22 z 22 |
Warszawski klasztor sióstr wizytek jest najstarszym domem zakonu w Polsce. Powstał z fundacji klasztoru w Paryżu (przy Faubourg St. Jacques) przy współudziale klasztorów z Lyonu-Bellecour i Troyes. Dwanaście zakonnic z przełożoną Marią Katarzyną de Glétain przybyło do Warszawy latem 1654 roku na życzenie królowej Ludwiki Marii Gonzagi, małżonki Jana Kazimierza. Za staraniem królowej został wzniesiony i uposażony drewniany klasztor przy Krakowskim Przedmieściu, w bliskim sąsiedztwie rezydencji królewskiej (Pałacu Kazimierzowskiego). 9 sierpnia tego samego roku, w obecności pary królewskiej, nastąpiło uroczyste zamknięcie klauzury. Pierwszą Polką wizytką była Helena Warszewicka, która przyjęła imię Ludwiki Marii. Już w następnym roku po osiedleniu się w Polsce siostry musiały opuścić klasztor z powodu najazdu szwedzkiego, udając się wraz z dworem królewskim na emigrację do Głogówka na Śląsku. W roku 1657 znów na krótko opuściły klasztor, gdy Warszawa zagrożona była najazdem tatarskim.
